Aan 2 euro kunt u een zakje "nonnenbillen" kopen
Voor 3 euro kunt u een zakje cuberdons , een zakje spinnetjes (gekleurde bolletjes met suiker) of een mengeling van de 3 verschillende soorten krijgen.
Een korte omschrijving van deze snoepjes uit het boek "Nog een snoepje? Lekkers uit grootmoeders tijd" door Robert Declerck en Margit Sarbogardi:
-Nonnenbillen: Waarom de volksmond onderdelen van nonnetjes vergelijkt met een kubus- tot balkvormig snoepje, met afwisselend een witte en een roze strook, is moeilijk te achterhalen.
Nonnenvormen vertonen toch eerder curven dan evenwijdige stroken? Natuurlijk hebben ze wel hun vlezige structuur gemeen met dit Gentse snoepje. Wat er ook van zij, dit zeer rekbare nonnenvlees valt zeer in de smaak van snoepers.
Behalve in blokjes is nonnenvlees ook verkrijgbaar in repen, bedekt met chocolade of bestrooid met kokosschilfers.
Andere benamingen: oudewijvenvlees, oumeetsesvlies ( Balegem), vlezetjes (Varsenare), maskesvlees, spek, zachte piele, enzovoort.
-Cuberdons (neuzekes): Deze donkerrode tot paarse kegelvormige snoepjes verkopen ook nu nog goed, ook al dateert hun uitvinding van ongeveer 1870. Cuberdons vind je niet alleen in snoepwinkels, maar ook op markten en in Gent zelfs aan de straatkant.
Hun zoet, versuikerd randje en zachte binnenzijde verlekkert nog steeds groot en klein. Belanrijk om weten is dat een goede cuberdon maximaal drie weken oud mag zijn: daarna treedt geleidelijk complete versuikering op, die na acht weken compleet is.
Om cuberdons te maken heb je nodig: suiker, Arabische gom en frambozenstroop waarin ook nog kleinere hoeveelheden van enkele andere fruitsmaken verwerkt zijn. Er blijken ook fabrikanten te zijn die werken met rode gelatine of pectine, maar specialisten verzekeren dat er voor de echte cuberdons Arabische gom nodig is omdat het tot een smeuïger resultaat leidt. De conische vorm van cuberdons is geen toeval: het snoepje kreeg er immers een heel eigen identiteit door.
