De grote Falang-show

Na onze trip naar Chang Mai stond direct het english camp op het programma. Hier namen verspreid over 2 dagen zo'n 120 kinderen aan deel, en werd begeleid door de universitaire master-studenten engels (die net zo goed engels spreken als wij al deden in de 1e klas middelbaar....) en wij. Er waren 4 activiteiten: texas line dancing, shop till you drop, to the doctor en directions. Wij kunnen na deze twee dagen dus supergoed line dancen, en de kindjes kunnen weer een klein beetje beter engels ;-)

Roger en zijn vrouw Pong waren zo enthousiast over het line dancen, dat we dat ook ter entertainment van de rest mochten/moesten doen bij de karaoke. Waar wij een zaal vol joelende en aangeschoten Thaien hadden verwacht, bleek dit karaoke te zijn in een duur hotel met slechts 10 andere gasten die ook daadwerkelijk goed konden zingen. Na onze vertolking van Hey Jude, YMCA, I will survive en Hit me baby one more time, bleek onze versie van Celine Dion (My heart will go on) samen met Roger echt een topper. De Thaien hebben zich flink aan ons vergaapt...

Als cadeau voor de voetbalfans Fil en Fern (de tweeling die bijna jarig is) zijn we naar een voetbalwedstrijd van Buriram PEA (wat de Thaien uitspreken als Bulilam) geweest. Voor Fern was dit haar eerste echte voetbalwedstrijd en ze vond het dan ook super. Het regende ontzetten hard, alle Buriramsupporters zaten droog en de welgeteld 25 toeschouwers van de tegenpartij zaten in de stromende regen... De eindstand was 2-1 (hoera!) en Fil heeft nog het shirt met handtekening van 1 van de spelers ontvangen.

Marieke en Mary zijn met de kinderen gaan zwemmen. Weer stonden we versteld van de obsessie voor witheid van de Thaien: een badpak heeft altijd een broekje of rokje eraan en een bikini is uitgesloten. Mary kon haar skills als zwemlerares goed gebruiken: de andere zwembadbzoekers kwamen spontaan een zwemles vragen.

Ondertussen hebben Michael, Caro en Anne een volledige dag in Buriram rondgelopen en de meest bizarre dingen meegemaakt: vijf keer de verkeerde richting opgestuurd zijn, met zijn 3en op een scooter, een massagesalon die een bordeel leek te zijn, in de apotheek een mobieltje tegen je oor gedrukt krijgen omdat er blijkbaar iemand opgetrommeld was die engels sprak en de falang moest helpen en maffiabaas Mr. John die wel heel graag iets met ons wilde gaan drinken... Als klap op de vuurpijl werden we thuis nog verrast door een enorme spin in de toilet die Michael gelukkig heldhaftig, met risico voor eigen lijf en leden, heeft doodgeslagen (wat nog niet makkelijk was). Ook lijkt het aantal aanwezige kakkerlakken exponentieel te groeien. 

Mary is ondertussen terug gegaan naar Hawai. Wij geven deze week nog wat Engelse les en maken verder plannen voor onze laatste uitstappen: Surin (een olifantendorp), Ayutthaya en Bangkok. We blijven nog tot donderdag in het weeshuis.